Blaasje

Dingen die je niet mag doen met een blaasje op je tong:

• 7- granenbrood eten, wegens te lage tandenpeutercapaciteiten van de gehavende tong;
• cola drinken met te veel sproedel in, wegens 'aaai, dat piiieeekt';
• pralinen met nootjes eten, wederom wegens abominabel peutertalent;
• te veel babbelen;
• elke minuut voelen of het nog pijn doet, maw elke minuut is 'auw!'.
  

In sickness and in health (maar toch liever in health)

Lief is ziek. Echt ziek that is. Lief is nog nooit echt ziek geweest. Vroeger dacht lief dat hij ziek was wanneer eens twee keer op een dag zijn neus moest snuiten. Dat is vandaag wel even anders. Regelmatig klinkt zijn doodsreutel doorheen het huis en de zakdoeken vliegen aan de lopende band de wasmand in.

Lief heeft het alleen maar een beetje moeilijk om te aanvaarden dat hij ook werkelijk ziek is. Beetje zoals Monica in Friends: 'I'm nod zick!' Gevolgd door een heuse pépé René hoestaanval.

'Shaken or stirred?' - 'Do I look like I care?'

Gisteren de nieuwe Bondfilm gaan zien. Ik keek er al twee weken naar uit en eindelijk was het zover. Ik kan de vele goede recensies alleen maar bijtreden. Casino Royal is geweldig, de beste Bondfilm in jaren! Daniel Craig is verrukkelijk en kan ook nog eens echt acteren (wat hij al bewees in Layer cake). Na de emotieloze vertolkingen van Pierce Brosnan een echte verademing. De ontploffingen zijn talrijk! De slechterikken zijn viscious! De Bondgirls zijn gorgeous! Judi Dench is Judi Dench! De auto's zijn Aston Martins (de megazucht van alle mannen in de cinamazaal en het kneepje van lief in mijn bil toen de DB9 voor het eerst in beeld kwam, super!).

Kortom: I loved it! Lang geleden dat ik nog zo genoten heb van een film!

Murphy's revenge

Waarzegster Sealion had gelijk. Alle chance die ik donderdag had, werd vrijdag overmatig met malchance gecompenseerd. Het plan was nochthans simpel: naar Brussel tsjollen en daar de maten laten nemen voor mijn autosalontailleurke. Geen probleem (dacht ik), ik had mij goed voorbereid (dacht ik), perfecte (dacht ik) wegbeschrijving op zak enal. Dit was echter buiten mijn interne gps (die over het algemeen wel redelijk goed werkt) gerekend. Deze had namelijk beslist om even hard in staking te gaan als de arbeiders van Volkswagen Vorst momenteel. Resultaat: twee uur rondgereden in Brussel city zonder de kleermaker te vinden. Wat is dat met grootsteden en straten die de breedte hebben van een klein dorp? Probeer maar eens een straatnaam te lezen wanneer je in het midden van zo'n megalaan aan't rijden bent. Zelfs voor Superman met zijn supervision (of zoiets) zou het niet leesbaar zijn. Bovendien blijken alle wegen naar Brussel centrum te leiden, maar leidt er geen enkele weg uit Brussel centrum. Bij elke tunnel die ik doorreed ging mijn GRMBL-meter meer en meer de hoogte in.

Toen ik eindelijk uit de val genaamd Bruksel ontsnapt was, moest ik nog enkele boodschappen doen in Vilvoorde en Zaventem. Vlug geflikt denk je dan, want wat ligt er tussen Brussel en Leuven? Inderdaad: Vilvoorde en Zaventem! Niets bleek minder waar. Twee bestemmingen op het programma = twee kansen om verloren te rijden. Gezien het mijn not so lucky day was, greep ik die dan ook met beide handen aan.

Terug in Leuven stond nog op het programma: shoppen in een bomvolle Colruyt vol bleirende kinderen die hun oververmoeide ouders de oren van hun hoofd zagen om Sinterklaascadeautjes (mannekes, het is nog maar november, de Sint zit nog in zijne strandstoel in Spanje!) en een mega-afwas met aan diggelen vallende kristallen wijnglazen.

Op het einde van de dag bereikte mijn GRMBL-meter dan ook zijn maximumwaarde. *sirenes loeien, rode zwaailichten verlichten de zaal, crowd (=lief) vlucht in paniek weg*

It's my lucky day

Eerst krijg ik een job op het autosalon,
dan win ik een boek van Dick Bruna via een wedstrijd op canvas.be,
dan heb ik een goed gesprek met lief,
dan blijkt dat ik volgende week ergens een interim kan gaan doen,
en deze avond is dan nog eens Prison Break avond!

I think Murphy is playing tricks on me, dit kan hier elk moment verschrikkelijk fout gaan...

Mejuffrouw Truttemie

So I have a jobken. Had deze morgen een sollicitatiegesprek bij twee gladde yuppies (gladder dan de paling van het jongetje dat in Wordt vervolgd voor een keer niet Woody Woodpecker nadeed). Hanyway, het is in de sjakosj! Ondergetekende mag in januari hostess gaan spelen op het komende autosalon. Toen een aantal vrienden dit nieuws vernamen bracht dit verschillende reacties op:

De males: 'Cool! Dan moet je zo in bikini op monstertrucks gaan liggen en wat rondparaderen!'
De females: 'Cool! Dan moet je zo'n chique tailleurke aandoen en wat rondparaderen!'

Hmmm, de definitie van hostess is blijkbaar geslachtsafhankelijk... Enfin, geen van beide zijn echt my kind of thing, maar dat is niet erg, want: 'Tching Tching, Kassa Kassa, Rinkeltinkel,...!!' Hoezee voor mijn bankrekening!

Gegeim (2)

It's out in the open! Het eerste kindje van S&J is op komst! Ik zal al maar beginnen met mijn tante Sealion skills aan te scherpen.

Pfieuw! Eindelijk gedaan met zwijgen...

Mefrou Sealion

Gisteren een half dagje als interim gewerk in de Gamma . Inventaris opmaken. Tellen dus... Zes uur aan een stuk hamertjes en beiteltjes tellen. En af en toe ook wel eens een zaagje. Soit, geen gezaag (moeha!) over mindkilling jobkes. 't Is allemaal voor een goed doel, enfin, voor mijn sterk vermagerde bankrekening that is...

Mijn mede-uitzendkrachters waren allemaal (op 1 vrouw van middelbare leeftijd na) studenten of in ieder geval toch jonge mensen die je voor studenten kan aanzien. For conversation's sake begin je dan al eens te babbelen met je collega's. En tot mijn grote verbazing en ontsteltenis word ik niet meer automatisch geclasseerd als zijnde 'student die een centje komt bijverdienen om daarna alle zuurverdiende daalders op te drinken'. Het is mij blijkbaar aan te zien dat ik niet langer mijn dagen slijt op cafes en cantussen, illigaal downloadend en fuifend in zalen waar de vloer zo glad is van het gemorste bier dat de Stars on Ice er een spetterende show op zouden kunnen geven. I'm kicked out of the club! And I definitely don't like it! Elke keer iemand mij mevrouw noemt, ben ik beledigd tot in het diepste van mijn ziel. Ik ben geen mevrouw! Ok, ik woon dan wel samen, ik ben dan wel op zoek naar de job van mijn leven en naar de meest gestingeerde winterjas ever, ik breng dan wel elke avond braafjes mijn laagje nachtcreme aan en ik ben dan wel bijna een kwart eeuw oud. Maar een mevrouw? Oh no, not me ladies and gentlemen! This one is planning to stay a Mademoiselle for quite a while!

Hug and roll over

Ik ben geen knuffelaarster. Helemaal niet. Ik vind het wel tof om eens tegen iemand zijne gilet getrokken te worden voor een stevige platdruksessie, maar het mag allemaal niet te lang duren. Anders begin ik mij ongemakkelijk te voelen. Lief daarentegen is wel een knuffelaar, vooral in bed. Waar ik eerder geneigd ben om, zoals de kindjes in de lagere school doen met hun schoolbank, een lijn te trekken om zeker twee gelijke bedhelften te krijgen (no tresspassing allowed!); vindt lief het heerlijk om zichzelf (op mijn helft!) tegen mij aan te schurken en in slaap te vallen terwijl ik nog wat lees. Nu, zolang ik een boekje aan het lezen ben, vind ik dat allemaal niet/minder erg. Het is wanneer ik wil gaan slapen dat de psychopatische territoriumdrang in mij wakker wordt. De beleefdste oplossing hiervoor zou zijn: hug and roll over. Maar aangezien lief twee meter lang is, 90 kilo'tjes weegt en mij tegen dan al ongeveer half bedolven heeft, wordt het bij ons meestal een 'stoemel stoemel, godverdomme ga eens op uwe kant liggen' roll over.

Arm lief, met zo'n tiran in bed liggen...

Boekenbeurs

Ondanks het feit dat ik een notoir boekenverslinder ben, was ik nog nooit op de boekenbeurs geweest. Telkens ik uitgenodigd werd verborg ik me achter een hoop lousy excuses zoals: geen tijd, te veel volk, een zoemende en te warme zaal, het feit dat het in Antwerpen is en je dan te maken krijgt met Antwerpenaren,... Eigenlijk had ik gewoon schrik dat ik het veel te tof zou vinden en bijgevolg veel te veel geld zou uitgeven. Vorige zondag kregen we echter gratis tickets in onze schoot geworpen. Het spreekwoord van het gegeven paard indachtig and all, konden we dat dan ook niet weigeren. Op naar de boekenbeurs dus.

Mijn vrees was echter gegrond. Het was fantastisch en tegelijkertijd verschrikkelijk! Bij elk boek dat ik kocht voelde ik me slechter en slechter, want als je werkloos bent, staan boeken nu eenmaal niet hoog op de 'strikt noodzakelijk' boodschappenlijst. Uiteindelijk zat ik zo'n 15 euro boven mijn gestelde limiet van 50 euro. Gelukkig heb ik wat aan zelfbescherming gedaan en heb ik wijselijk alle kookboekstandjes gemeden, was Kristien Hemmerechts al naar huis of ik had haar gehele oevre gekocht om te laten signeren en werden we om 18 uur buitengesmeten wegens sluitingstijd.

Leuk einde van de dag: heb de gesigneerde verzamelbox van Cordelia gekregen van lief.
Voornemen van de dag: elk jaar een bedevaart ondernemen naar het mekka van de boekenliefhebber en daar dan veel te veel geld spenderen :)

Sporty Sealion

Het gebeurt zelden of nooit, maar eens om de zo veel jaar maak ik eens een goed voornemen ook werkelijk waar. In dit geval: opnieuw gaan tennissen. En ondanks het feit dat mijn tennisracket een afpellend handvat heeft, de snaren ervan even strak staan als de baggy pants rond het middel van Snoop Dogg en ik de conditie heb van Koen Filet voor hij aan Marathon meedeed., was het superplezant! Mijn volgend goed voornemen is dan ook om het vol te houden en elke zondagvoormiddag te gaan tennissen! Hoe laat het zaterdagavond ook was, uitslapen doe ik wel als ik op pensioen ben (of zondagnamiddag :s)!

Tien jaar is het geleden sinds ik nog eens de tennisclub binnenstapte, en op tien jaar is er blijkbaar nog niet veel veranderd. Er staat nog altijd een verwarde gepensioneerde man met een grote voorliefde voor jeneverkes achter de toog. Toen we wilden betalen voor het terrein bleek het plotseling duurder te zijn voor diegene die lid waren van de club dan voor de bezoekers. Ook het publiek bleek nauwelijks veranderd. Enerzijds heb je de normale mensen zoals u en ik, die gewoon rustig een balletje willen slaan. Anderzijds heb je de dikke nekken die arriveren in hun jaguars en nog steeds van oordeel zijn dat tennis een sport is voor de happy few en die zich dan ook persoonlijk beledigd voelen wanneer blijkt dat de plebs ook tennis willen spelen. Zo ook de mannen die het uur na ons kwamen spelen: 'Willen de juffrouwen het terrein vegen alstublieft, het is aan ons nu'. Aarch, al mijn haar ging rechtstaan! De mannen in kwestie werden dan ook getrakteerd op een boze blik van mijn killer eye, gevolgd door het ubertraag vegen van het terrein en minutenlang zoeken naar mijn tennisballen. Haha, revenge! I hope you sprain your ankle, you old fart!

Vuil schachten!

So there I was, wachtend tot het rode mannetje veranderde in het groene mannetje zodat ik de straat kon oversteken toen plotseling een afgrijselijke geur mijn neusgaten doorboorde. Het was een mengsel van knoflook, mest, verschraald bier en de in Leuven wereldbekende Alma-pap. Algauw drong het tot mij door: novemer = studentendooptijd. De tijd van groepjes stinkende, smerige en vooral zatte eerstejaars die op hun knieen het Ladeuzeplein oversteken en achtervolgt worden door op wraak bezinde en machtsgeile tweedejaars die om de haverklap 'Vuil schachten' schreeuwen.

En hoewel I so not want be a schacht right now (been there, done that; en het vriest 's nachts gedomme!), het was toch ne schone tijd...

Gegeim

...I have a secret, I have a secret...

Aangezien het een zeer leuk gegeim is, zit ik hier dan ook van tijd tot tijd met een domme smile op mijn gezicht. De downside van gegeimen is dan weer dat je ze niet mag doorvertellen, which is quite annoying actually. Voorlopig blijft het dus hierbij:

...I have a secret, I have a secret...

De ondraaglijke lichtheid van de verveling

Vermits ik volgens de VDAB de status van werkzoekende bekleed, slijt ik dus mijn dagen met naar werk zoeken. En naar werk zoeken is boring! En wat doe ik als me verveel:

• Surfin Safari spelen op 'ze vorld vide veb'
  
• Samen met de bejaarden en de huisvrouwen aan de kassa van den AVEVE aanschuiven met een zakje potgrond (want deze zaterdag: kamerplantverpotdag!).
• Marathon Will & Grace kijken.
• Kookboeken uitpluizen.
  
• Taart bakken (jammie!).
• Tetris spelen op de game-boy.
  
• En eik, now it gets really worse: kuisen! (crowd goes: 'Awoe!')

Ahja, en ook nog een beetje naar werk zoeken uiteraard.

Driving Miss Sealion

Ondergetekende is nog maar een kleine vier maand officieel een gevaar op de weg. Geen ervaring op overschot dus. Bovendien heb ik de helft van die vier maand met oude Renaults (die wel tegen een stootje meer of minder konden) op het platteland in de Camargue rondgesjeesd. Het is dus weer effe wennen aan het wespenest dat het Belgische verkeer heet en aan de bijbehorende okselvijvertjes. Deze laatste zijn steeds prominent aanwezig wanneer er naast, zoals Tom Boonen het zo schoon kan zeggen: mijneigenzelve, ook andere personen in de auto zitten. Vooral in de beginfase dan. Tijdens de eerste vijf minuten achter het stuur reageer ik op 'pas op!' zoals onze labrador op het woordje eten (kijkt vliegensvlug rond, onderwijl het hoofd 360 graden draaiend om het gevaar/eten op te sporen).

I kid you not, als ik ooit een accident heb, zal het binnen een straal van 1 kilometer van onze oprit zijn.