Sealion's Secrets down under: the joy of cyber cafes!

Blogjes schrijven in een ruimte waarvan de linkerkant een cybercafe is en de rechterkant een naaiwinkeltje... Weird!

Sealion's Secrets down under: For sale: my smelly feet

Nu met gratis folterbotinnen!

Fun verzekerd!

• littekens in overvloed
• zeer geliefd bij alle soorten bijtende insecten
• 100% kans op blaren vanaf wandelingen van meer dan 5 km
• passen nooit in 'schoon madammen schoenen'
• weg wegens: het beu zijn van al het voorgaande, grmbl...
  

Sealion's Secrets down under: Calimero

Deze road trains brengen food and supplies van de kust richting outback. Wanneer je ze tegenkomt op een dirt road, wordt je aangeraden op de kant te gaan staan en een kwartiertje te wachten tot al het stof is weggetrokken. Misschien dat 'Stan the happy minivan' een beetje geintimideerd was...

Sealion's Secrets down under: Quizzzzzz

Who's car is this?

Sealion's Secrets down under: The outback!

LONG STORY SHORT

1. According to 'ze plan'
2. Brewirrana, Bourke, Wilcannia
3. White Cliffs
4. Broken Hill
5. Silverton
6. Menindee lakes + Kinchega National Park
7. The road to Pooncarie
8. Mungo National Park
9. Broken Hill + Mutawintji National Park


SHORT STORY LONG (warning: a lot to read!)

1. According to 'ze plan'

Apparently is 'Stan the happy minivan' niet zo zot van 'ze plan', gezien de aanwezigheid van 'ene platte tube' die we (lees: my fabulous boyfriend, met mezelf als morele steun aka zenuwachtig rondfladderend vrouwmensch) genoodzaakt zijn eerst te vervangen voor we the outback intrekken. Hip hoi!

2. Brewirrana, Bourke, Wilcannia

Deze kleine stipjes op de kaart zijn wellicht de meest afgelegen plaatsjes van heel New South Whales. Ideaal dus vond de Australische regering in de jaren 1900 om er de opstandige en overbodig geworden oorspronkelijke bevolking van dit prachtige land naar toe te sturen. Ook vandaag de dag nog woont hier een groot gedeelte van de Aboriginese (zeg niet Aboriginals!), vaak nog onder armoedige omstandigheden. Ondanks alle initiatieven van de huidige Australische regering (Sorry day, participatie in het beheer van nationale parken, bescherming van heilige plaatsen...) zijn er toch nog redelijk veel 'white fellas' die discriminerend handelen ten opzichte van deze bevolkingsgroep. Zo werd Frederik eerst bediend in de winkel, hoewel het zeer duidelijk was dat een Aboriginal man voor hem stond aan te schuiven...

3. White Cliffs

We go kitch en spenderen de nacht in het Underground Motel, dat zich bevindt in de oude dug outs, waar vroeger naar opaal geboord werd.

4. Broken Hill

Centrum van Outback New South Whales, met een nog steeds werkzame zink- en zilvermijn. Voor ons wordt het een zondag: rust- en wasdag in een motel vol puffende Amerikanen. En we laten ons eens gaan in de voor hier typische milk bar met een soda spider:

5. Silverton

The outback op zijn best: door God en klein peerke verlaten oude mijnstadjes! Geen idee wat de mensen vroeger bezielde om hier hun geluk te zoeken (zotten waren het!). Nabij Silverton bezoeken we ook de Daydream Mine, een oude zilvermijn waar ze die dag een topdag hadden met 6 bezoekers (verspreid over een ganse dag!). Aan onze gids tonen we op de wereldkaart waar Belgie ergens ligt: 'that little orange spot, under the giant B!'.

6. Menindee lakes + Kinchega National Park

Vroeger stond in deze meren slechts een klein gedeelte van het jaar water. Door wat ingenieus gefoefel van de mens kwamen ze echter permanent onder water te staan. Zo staan ze vandaag de dag onder meer in voor de watervoorziening van Broken Hill. Een gevolg hiervan is echter dat alle gumtrees (Eucalyptus) in de meren gestorven zijn, leidend tot een aantal sublieme en spooky foto's.

In het Kinchega National Park namen we een verkwikkende douche in de shearers quarters (om na 5 minuutjes alweer te plakken van het zweet, maar kom) en bezochten we de oude schaapscheerdersstal waar vroeger jaarlijks zo'n twee miljoen schapen werden geschoren.

7. The road to Pooncarie

Ergens wel wetende dat 'Stan the happy minivan' niet echt geschikt is voor de dirt roads van the outback (lees: in het contract van Wicked Campers staat dat het verboden is en het werd nog eens uitdrukkelijk herhaald toen we ons busje gingen afhalen in Melbourne), dachten we zo bij onszelf: 'Let's see what all the fuss is about!'

Resultaat: Wicked Camper might be right aangezien we tengevolge van een klein slippertje op 2,3 cm van een paaltje in de berm gestrand zijn. Maar vooraleer de mama's en de papa's beginnen te hyperventileren, op een gigantisch rode stoflong na (hoho, het busje kuisen wordt zooooo leuk :S) hebben we er geen blijvende letstels aan overgehouden (en zijn we ook wel wat rustiger verdergereden). No worries mate!

8. Mungo National Park

Wegens 'lesson good learnt: dirt road!' boeken we een sunset tour naar het Mungo National Park, bekend voor zijn China Walls, een enorme langgerekte duinformatie. Samen met onze medereizigers van voornamelijk het bejaarde type, onze Aboriginal gids en onze chauffeur die sprekend op Jerry Lewis lijkt, trekken we de woestijn in, aan boord van een busje (met airco!) en over een geweldig slechte dirt road ('Stan the happy minivan' dankt ons op zijn blootje knietjes,... moest hij die hebben uiteraard). Klinkt geweldig tacky, I know, vooral wanneer je weet dat de gids na de tocht nog wat country music begon te tokkelen op zijn gitaar. Maar we geven het toe, ook wij zijn vatbaar voor goedkoop sentiment vooral wanneer dit gekoppeld wordt aan een supercalifragilistic zonsondergang!


9. Broken Hill + Mutawintji National Park

Omdat we maar niet genoeg krijgen van the outback, en ook wel een beetje omdat my fabulous boyfriend zijn bril en veel belangrijker zijn deo (the horror!) vergeten heeft aan het pombakske van het Kinchega National Park, keren we nog eens terug naar Broken Hill. Onder het motto 'nog eentje om het af te leren' trekken we toch nog een beetje verder the desert in en bezoeken we het Mutawintji National Park. Daar hangen we nog eens de zotte buitenlander uit door bij 40 graden 'ene scoone wandelink' te maken. Zweet, dorst en vliegen doen ons niets, want het uitzicht is fantastisch!

Sealion's Secrets down under: McLeod's daughters

Ze bestaan echt!!

Sealion's Secrets down under: Plan A, B, C, D

Aanvankelijk (moeha, watch out for the upcoming MAAARRRR!) volgden we ons origineel plan, met name de oostkust volgen richting Great Barrier Reef. Tot bleek dat:

• Australie groot is... heel groot... zo groot dat we het toch niet allemaal op 6 weken tijd kunnen zien als we niet constant in 'Stan the minivan' willen zitten.
• Het momenteel toch regenseizoen is in het Great Barrier Reef, en na 7 dagen regen op de strandjanetdag na, hebben we toch wel een beetje nood aan wat zon...
• De oostkust toch wel een beetje te toeristisch is naar onze zin.
• Wij door bovenstaande redenen genoeg hebben om nog eens terug te komen :D !

Dus trekken we het binnenland in, richting zon en Broken Hill, het centrum van The Outback in New South Whales. Tevens een test voor 'Stan the happy minivan' om na te gaan hoe hoog zijn (reeds bij velen gekende en beruchte) 'El Sauna'-gehalte is :D

Sealion's Secrets down under: What have we been up to so far...

• do the 'Mod Oz' (aka Modern Australian cuisine, maar dan met een rustiek tintje): we proefden een kangoroo teryaki meat pie in Nelson Bay bij de (in Australie) wereldberoemde 'Red Ned Pies'; ook gegeten: een works hamburger, nl. eentje met alles erop en eraan (the whole works): hamburger, ei, spek, kaar, ui, rode biet, sla en tomaat, alles afgewerkt met een ferme scheut BBQ-sauce, jammie!

• do the 'Lawrence of Arabia': op de grootste verplaatsende zandduinen van het zuidelijk halfrond in Anna Bay.
• do the motor-inn: wegens een te hoog 'ik riek mezelf nogal hard' gehalte, installeren we onszelf in een motel, van alle cliches is klopt er al minstens eentje van, want raad eens wat we vonden op ons nachtkastje?
• do the 'me Jane, you Tarzan': voor onze valentijn in het geweldige regewoud van het World Heritage New England National Park.
• do the 'pas op Jan Klaassen, achter u!' (gevolgd door een hoop gestommel): wanneer mijn lodderig ochtendoog ('s morgensvroeg werkt er altijd maar eentje van de twee) opmerkt dat er vlak naar 'Stan the happy minivan' een park ranger staat om zijn camping fee te collectioneren. Twee dingen die je hierbij moet weten: 1) Het was die nacht warm genoeg om in adamskostuum te slapen; (2) De gordijntjes van Stan the happy minivan hebben op sommige plaatsen nogal grote piepenhollekes :S.
• do the 'Jack Sparrow': op het nagenoeg verlaten (*) strand van het Yuragir National Park, alwaar wij ons verder meester maakten van de olympische discipline (jawel!) 'strandjanetten!'. Een sporttak waarin ikzelf reeds meerdere medailles behaald heb :D.

(*) Op een mevrouw na die twee uur lang rare meditatiebewegingen zat uit te voeren en waarbij we wijselijk besloten over te gaan tot een do The Beatles en Let it be!

Sealion's Secrets down under: Murramorong National Park

We trekken verder langs de kust omhoog richting Sydney. Het lot en ook wel een beetje de vermoeidheid brengen ons ertoe te stoppen in het Murramorong National Park. Picture this: regenwoud dat uitmondt op een prachtig, verlaten strand waar je je camping spot enkel moet delen met een paar kangeroes. Het voelt een beetje raar aan, slapen op een plek waar oerwoudgeluidjes (very mysterious enzo) en de branding van de oceaan met elkaar mengen.

We besluiten dan ook hier een dagje te blijven en een wandeling door het regenwoud te maken, meer bepaald: we beklimmen Mount Durram. En ookal regent het dat het giet, wij zijn geen woessies en het is niet voor niets een rainforest he!
Na een stevige tocht arriveren we op de top die bedekt is met prachtige groene weiden. Prompt barsten we dan ook in gezang uit: 'The hills are alive with the Sound of Music'. Maar omdat er in plaats van 'Von Trapp' kindertjes er enkel kangeroes en wallabies wegspringen passen we ons repertoire een beetje aan en wordt het 'Waltzing Mathilda' het officieuze volkslied van Aussieland!

Sealion's Secrets down under: Wilsons Promontory National Park

Twee dagen hebben we doorgebracht in Wilsons Promontory National Park, een nationaal park in het meest zuidelijke puntje van Australie. We hebben er twee stevige dagtochten (bushwalks voor de locals) uit ons benen geschut, daarbij constant oe's, ah's, oh's en 'kijk ne keer daar, hoe schoon!' uitroepend. Prachtige baaien, verlaten stranden, bush met bijbehorend wildlife. Kortom, heel wat anders dan dit.

Nadien hebben we ons met onze melkwitte confituurkaskes eens in de oceaan gewaagd. Helemaal niet geintimideerd door de brede torso's van de Australische surfdudes en -dudettes, :s

Sealion's Secrets down under: Meet & Greet

Stan the happy minivan! Ta-dah!

Even wat karaktertrekjes van onze Stan:

• Wanneer hij met meer dan 100 km/h over de highway snort, begint er een klein vogeltje te fluiten links onder het dashboard.
  
• Ook krijgen we bij deze snelheid zijn raampjes niet meer dicht.
• Stan is niet helemaal waterproof, getuige de natte slaapzak van my fabulous boyfriend.
• Lichten gaan aan door de rechterknie omhoog te heffen, ruitenwissers worden bediend met de linkerknie.
• Hij is ook niet zo zot van bergjes, maar gaat dan weer wel graag downhill.
• Maar veiligheid gaat boven alles bij Stan, want de veiligheidsgordels zijn nogal van het versmachtende type (lees: we worden tegen onze zetel gesnoerd)

Maar voor de rest: Wicked!!

Sealion's Secrets down under: Just to let you all know...

• dat de vlucht lang was... zeer lang... verschrikkelijk lang... langer dan de tijd nodig om in Windows 95 de harde ploate te defragmenteren (voor de informatici onder ons); langer dan de tijd nodig om een hybride grassoort te determineren (voor de biologen onder ons).
• dat we na twee dagen onderweg te zijn er toch nog in geslaagd zijn om de langst mogelijke weg naar ons hotel te nemen (lees: Melbourne by night heeft geen geheimen meer voor ons).
• dat de Aussies zijn zoals we verwacht hadden: vriendelijk, behulpzaam en laid back.
• dat Melbourne city een soort mini-Manhattan is, met als pluspunt: geen Amerikanen! :)
• dat Melbourne ook een shoppingparadijs is, met momenteel: de zomersolden! (yes, yes girls, be jealous!).
• dat dankzij onze eerste Australische zon onze sandalen al schoon ingekaderd zijn op onze voeten.

Sealion's Secrets down under!

Voila! Het is zo ver! Nog één keer slapen en me, myself and my fabulous boyfriend vertrekken naar Australië voor zes weken! Hoezee!

Om iedereen een beetje op de hoogte te houden van ons doen en laten en ook om het bezoekersaantal van mijn blog hopelijk een beetje te verhogen, want tot nu toe beperkt het zich tot me, myself and my fabulous boyfriend (voornamelijk als gevolg van het nog aan niemand anders dan mijn fabulous boyfriend verteld te hebben :p), zullen we op Sealion's Secrets ook zo'n beetje onze reisblog houden.

So check it out mates!

En de megahit van de week is...

'Rudy Rudy Rudy Rudy' van de Kaiserchiefs featuring Peter Van De Veire. Regelmatig te horen op de Grote Peter Van De Veire Ochtendshow.

Super :D