Driving Miss Sealion

Ondergetekende is nog maar een kleine vier maand officieel een gevaar op de weg. Geen ervaring op overschot dus. Bovendien heb ik de helft van die vier maand met oude Renaults (die wel tegen een stootje meer of minder konden) op het platteland in de Camargue rondgesjeesd. Het is dus weer effe wennen aan het wespenest dat het Belgische verkeer heet en aan de bijbehorende okselvijvertjes. Deze laatste zijn steeds prominent aanwezig wanneer er naast, zoals Tom Boonen het zo schoon kan zeggen: mijneigenzelve, ook andere personen in de auto zitten. Vooral in de beginfase dan. Tijdens de eerste vijf minuten achter het stuur reageer ik op 'pas op!' zoals onze labrador op het woordje eten (kijkt vliegensvlug rond, onderwijl het hoofd 360 graden draaiend om het gevaar/eten op te sporen).

I kid you not, als ik ooit een accident heb, zal het binnen een straal van 1 kilometer van onze oprit zijn.