Campeche

Een supersympathiek havenstadje aan de Golf van Mexico, dat tevens op de VN Werelderfgoedlijst staat. Een kluwen van kleine schattige straatjes, met kleine schattige huisjes, geschilderd in kleine schattige en felle kleurtjes, bewoond door kleine schattige Mexicaantjes. Al wandelend door één van de zeven oude stadspoorten roepen we elkaar toe: 'Kijkt e keer hiere, hoe klein schattig!'

Logeren doen we in 'Hotel Colonial' een klein en schattig hotelletje in (nee maar) koloniale stijl, waar de man achter de balie eveneens uit hetzelfde tijdperk stamt. Reçu'tjes worden hier nog geproduceerd op een eeuwenoude typmachine.

Volgens het boek zijn de Campechinos de vriendelijkste en hartelijkste Mexicanen. Dit blijkt ook. Waar de policia op andere plaatsen als stuurse macho's rondtuffen in hun gigantische SUV's, lachen de agenten hier (eveneens in hun gigantische SUV) alle kuiltjes in hun wangen bloot terwijl ze vrolijk van 'toedeloe' wapperen en hebben de mensen engelengeduld terwijl we in Jommekes-Spaans proberen duidelijk te maken wat we willen eten (om vervolgens iets totaal anders op ons bord te krijgen).

But heyos, we don't caros, we're on holidayos and having funos!