Gisterenavond voor de 237 ste keer naar Pretty Woman gekeken op de telesivie. Julia Roberts met gigantische kaplaarzen, Richard Gere met epaulettes ter grootte van die van een American football player, foute sportwagens, nog foutere limousines,... Niets van dit alles slaagt er in ook maar enige vorm van objectiviteit omtrent de kwaliteit van de film tot mij te brengen. Zolang er maar enigszins romantiek, humor, prinsen en witte paarden te bespeuren zijn, is Sealion verkocht. Valt als een baksteen van een 20 meter hoge stelling. Of beter: dwarrelt als een verliefde puber zwijmelend en met glazige ogen voor het scherm neer.Pretty Woman, Notting Hill, Four Weddings and a Funeral, Love Actually, First Knight, Pride and Prejudice,... you name it en ik heb hem waarschijnlijk al minstens 4 keer gezien. Vooral de elastieken relaatsies (Scarlet O'Hara and Rhett Butler, Ross and Rachel, Kate and Sawyer, Baby and Johnny, Sandy and Danny...) dragen mijn voorkeur. Waarbij ik dan (meestal luidop) een 'Idioot, kus haar dan!' richting beeldbuis slinger.
Oh yes, I'm some pretty damn good material voor allerhande Wijf tv's en Vitalinea zenders. Gelukkig hebben we geen kabeltv (zelfbescherming noem ik dat :s).
In het echte leven echter ben ik helemaal niet zo romantisch aangelegd. Complimentjes en romantic gestures vanwege my fabulous boyfriend worden meestal proestend met een 'Allez jong, doedekeer gewoon!' weggewuifd. Op zo'n momenten neemt de macha within me het namelijk over van my inner Elisabeth Bennet, hevig verlangend naar een vurige kus van haar Mister Darcy. Toch hoop ik dat deze laatste ooit de overhand krijgt... Kwestie van mij ooit toch eens volledig 'swept of my feet' te voelen zonder dat het gemene Sealion-duiveltje op mijn schouder in mijn oor tiert hoe geweldig onnozel en cliche het allemaal wel niet is...
*zucht en kruipt met een doos Kleenex in de zetel*
Oh yes, I'm some pretty damn good material voor allerhande Wijf tv's en Vitalinea zenders. Gelukkig hebben we geen kabeltv (zelfbescherming noem ik dat :s).
In het echte leven echter ben ik helemaal niet zo romantisch aangelegd. Complimentjes en romantic gestures vanwege my fabulous boyfriend worden meestal proestend met een 'Allez jong, doedekeer gewoon!' weggewuifd. Op zo'n momenten neemt de macha within me het namelijk over van my inner Elisabeth Bennet, hevig verlangend naar een vurige kus van haar Mister Darcy. Toch hoop ik dat deze laatste ooit de overhand krijgt... Kwestie van mij ooit toch eens volledig 'swept of my feet' te voelen zonder dat het gemene Sealion-duiveltje op mijn schouder in mijn oor tiert hoe geweldig onnozel en cliche het allemaal wel niet is...
*zucht en kruipt met een doos Kleenex in de zetel*
No comments:
Post a Comment